کشتی توسط shipbuilders بلفاست ساخته شد Harland و وولف ، که یک رابطه طولانی تاسیس با خط ستاره سفید قدمت آن به سال 1867. ^[6] Harland و وولف به مقدار زیادی از عرض در کشتی ها در طراحی خط ستاره سفید داده شد روش معمول برای دوم به طرح یک مفهوم کلی که سابق می کنند و تبدیل به طراحی کشتی بود. Cost considerations were relatively low on the agenda and Harland and Wolff was authorised to spend what it needed on the ships, plus a five percent profit margin. ^{[ 6 ]} In the case of the Olympic -class ships, a cost of £3 million for the first two ships was agreed plus "extras to contract" and the usual five percent fee. ^{[ 7 ]} ملاحظات هزینه نسبتا پایین در دستور کار و Harland بودند و ولف را صرف چه چیزی احتیاج دارد بر روی کشتی ها مجاز بود، به علاوه حاشیه سود پنج درصد است. ^[6] در مورد کشتی طبقه المپیک، هزینه 3 میلیون پوند دو مورد اول کشتی به همراه "اضافی به قرارداد" و پنج درصد هزینه ی معمول مورد موافقت قرار گرفت. ^[7]

Harland and Wolff put their leading designers to work designing the Olympic -class vessels. Harland و ولف قرار دادن طراحان برجسته خود را به کار طراحی عروق المپیک طبقه. It was overseen by Lord Pirrie , a director of both Harland and Wolff and the White Star Line; naval architect Thomas Andrews , the managing director of Harland and Wolff"s design department; Edward Wilding, Andrews" deputy and responsible for calculating the ship"s design, stability and trim; and Alexander Carlisle , the shipyard"s chief draughtsman and general manager. ^{[ 8 ]} Carlisle"s responsibilities included the decorations, equipment and all general arrangements, including the implementation of an efficient lifeboat davit design. ^{[ a ]} آن توسط نظارت شد خداوند Pirrie مدیر هر دو Harland و ولف و خط ستاره سفید دریایی معمار توماس اندروز ، مدیر عامل Harland و ولف طراحی بخش، ادوارد وحشی، معاون اندروز "و مسئول محاسبه طراحی کشتی، ثبات و تر و تمیز و الکساندر کارلایل ، کشتی سازی، رئیس طراح و مدیر کل ^[8] کارلایل مسئولیت شامل تزئینات، تجهیزات و تمام ترتیبات به طور کلی، از جمله اجرای کارآمد طراحی قایق نجات لنگرکش . ^[]

On 29 July 1908, Harland and Wolff presented the drawings to J. Bruce Ismay and other White Star Line executives. در 29 جولای سال 1908، Harland و ولف با ارائه نقشه به J. Ismay بروس و مدیران خط ستاره سفید دیگر. Ismay approved the design and signed three "letters of agreement" two days later authorising the start of construction. ^{[ 11 ]} At this point the first ship – which was later to become Olympic – had no name, but was referred to simply as "Number 400", as it was Harland and Wolff"s four hundredth hull. Titanic was based on a revised version of the same design and was given the number 401. ^{[ 12 ]} Ismay طرح را تایید و امضا سه نامه از توافق "دو روز بعد از آن مجوز شروع ساخت و ساز است. ^[11] در این مرحله اولین کشتی - بود که بعد به تبدیل شدن به المپیک - بدون نام، اما به عنوان "تعداد مراجعه کننده به سادگی 400 "، آن را به عنوان Harland و بدنه صدم ولف چهار بود. تایتانیک در نسخه تجدید نظر شده از همان طراحی شد و تعداد 401 عدد داده شده بود. ^[12]