اولین سگ فضانورد تنها چند ساعت در فضا زنده مانده بود
لایکا ،اولین موجود زنده‌ای که به مدار زمین فرستاده شده بود برخلاف آنچه که مقامات رسمی شوروی ادعا می‌کردند زنده نمانده بود.
سفینه اسپوتنیک 2 سگ نگون بخت را در سفر آخرش در نوامبر 1957 به فضا برده بود.
بنا به ادعای مقامات شوروی لایکا یک هفته پس از پرتاب سفینه بدون هیچ‌گونه دردی مرده بود.اما اطلاعات جدید نشان می‌دهد که علت مرگ او گرمای بسیار زیاد و وحشت بوده است.این اطلاعات بر اساس مدارک ارائه شده در آخرین کنگره جهانی فضا در هوستون توسط دیمیتری مالاشنکوف عضو انستیتو مسائل زیستی در مسکو بدست آمده است.
سون گران (Sven Grahn) که یک مورخ فضایی ‌است گفت: این اطلاعات با وجود گذشت بیش از 40 سال از مرگ لایکا
بسیار حیرت انگیز و دارای اهمیت است.

پیشگامان فضا
ماموریت لایکا بوسیله اسپوتنیک 2 جهان را به شگفتی واداشت.
اسپوتنیک 1 ،اولین ماهواره جهان حدودا یک ماه پیش از آن راهی فضا شده بود.اسپوتنیک 1 به شکل یک کره فلزی بود که حدود 18 کیلوگرم وزن داشت و بسیار سنگینتر از چیزهایی بود که ایالات متحده در آن زمان قصد فرستادن آنها به فضا را داشت.
تمامی دنیا متحیرانه شاهد پرتاب سفینه 113 کیلوگرمی اسپوتنیک 2 به همراه اولین موجود زنده به مدار زمین
بودند.این موجود زنده سگی بود که لایکا نام داشت.
لایکا تا پیش از انتخاب برای ماموریت فضایی یک سگ ولگرد بود که در خیابانهای مسکو پرسه می‌زد.
مدت کوتاهی پس از پرتاب به فضا مقامات شوروی گفتند که تضمینی برای زنده برگشتن لایکا به زمین وجود ندارد و او در فضا خواهد مرد.بسیاری از بینندگان از این اظهارات برآشفتند.
دکتر مالاشنکوف حقایق دیگری را نیز در مورد لایکا افشا کرده است،مسائلی از قبیل اینکه غذای او ژله مانند بود و همچنین او برای اینکه به دور خود نچرخد با زنجیر بسته شده بود.

تپشهای فزاینده
در داخل کابین یک وسیله جذب کننده دی اکسید کربن وجود داشت تا خروج این گاز سمی را ممکن سازد.علاوه بر این اکسیژن نیز بوسیله یک مولد تولید می‌شد.یک خنک کننده در هر زمان که دمای بدن لایکا بیش از 15 درجه سانتیگراد می‌شد فعال می‌شد.

طبق گفته‌های دکتر مالاشنکوف کار بسیار زیادی برای وفق دادن گروهی از سگها با شرایطی همچون تنگی جا در داخل اسپوتنیک 2 انجام شده بود.آنها حتی تدریجا در داخل قفسهای کوچکتری نیز در یک دوره 15 تا 20 روزه نیز قرار گرفته بودند.
سه سگ برای ماموریت اسپوتنیک 2 مورد آموزش قرار گرفته بودند:آلبینا،لایکا و موشکا
آلبینا در واقع حالت یک رزرو را داشت و دو بار توسط موشک به پرواز رفته بود.
موشکا هم برای آزمایش ابزار استفاده ‌میشد.
حسگرهایی که به بدن لایکا وصل بود نشان داده بود که ضربان قلب او در زمان پرتاب به سه برابر زمان استراحتش افزایش یافته بود.
با آغاز بی‌وزنی ضربان کاهش یافت.حدودا سه برابر زمانی که پیش از آن در یک آزمایش گریز از مرکز طول کشیده بود طی شد تا ضربان قلب لایکا به مقداری رسید که پیش از
پرواز بود.

مرگ در فضا
دکتر مالاشنکو می‌گوید:
دورسنجی از محفظه اسپوتنیک 2 نشان داد که رطوبت و دما در آغاز ماموریت زیاد شده بود.
پس از گذشت پنج تا هفت ساعت از آغاز پرواز هیچگونه علائم حیاتی از لایکا دریافت نمی‌شد.
پس از گذشت دور چهارم چرخش در مدار آشکار بود که لایکا مرده است.پیش از این تصور می‌شد که لایکا چهار روز در فضا زندگی کرده است و حتی فرضیه قویتر این بود که لایکا یک هفته پس از قطع شدن ارتباط اسپوتنیک با زمین هم زنده مانده است.
جایگاه لایکا در تاریخ فضانوردی علیرغم زندگی کوتاهش در فضا محفوظ است.او سبب جمع آوری اطلاعاتی شد که نشان می‌داد یک ارگانیسم زنده می‌تواند در برابر بی‌وزنی دوام بیاورد.
در واقع می‌توان گفت لایکا مسیر گام نهادن انسان به فضا را آماده کرد.
تابوت لایکا ،اسپوتنیک 2 ،پس از 2570 بار گردش به دور زمین در چهارم آوریل 1958 در جو زمین سوخت.