برنامه سه ستاره که به مناسبت نوروز 95 این شب ها با اجرای احسان علیخانی و آرش ظلی پور روی آنتن شبکه سه سیما می رود اقدام به نظرسنجی و رای گیری انتخاب بهترین های سال 94 تلویزیون در بخش های متخلف کرده است

قرار است در هشت بخش اصلی شامل «مجری»، «برنامه‌های ورزش و سرگرمی»، «گزارشگران برنامه‌ای»، «مجموعه‌های داستانی و نمایشی»، «بازیگران مرد»، «بازیگران زن» و دو بخش جنبی متشکل از «ورزشکاران برتر زن و مرد» نامزدها را به مردم معرفی کند تا با ارسال نظراتشان به سامانه پیامکی *780 برنامه برگزیده شان را معرفی کنند.  در نهایت در ویژه برنامه تحویل سال 95 شبکه سه با جمع بندی نتایج نظرسنجی در هر سه بخش ستاره مورد نظر معرفی و تندیس‌اش در حضور مهمانان مردمی که در استودیو حاضر هستند به او اهدا شود.

به روز رسانی شده در ساعت 8 »»  1 فروردین 95

نتایج آرای مردمی در بخش ” مجری “

1 – عادل فردوسی پور :

2 – رامبد جوان :

3 – عمو پورنگ :

4 – علی ضیا : 277939

5 – نجم الدین شریعتی : 117700

6 – ملکی : 26000

7 – خسروی : 22230

8 – دخانچی : 11251

نتایج آرا در بخش ” بهترین گزارشگر “

1 – میثاقی :

2 – حاجیلو :

3 – میرزا پور :

4 – افشار: 97700

5 – کریمی: 90836

6 – صمدپور 42520

نتایج آرا در بخش بهترین برنامه تخصصی :

1 – سمت خدا :

2 – از لاک جیغ تا خدا :

3 – هفت :

4 – جیوگی : 50539

5 – ثریا : 41079

6 -چرخ : 28000

7 – پایش : 26035

8 – ایران ما : 25073

9 : روز آمد : 13885

نتایج آرای بهترین برنامه سرگرمی و ورزشی

1 – خندوانه :

2 – نود :

3- محله گل و بلبل :

4- فوتبال 120 : 141775

5 – قند پهلو : 45407

6 – دستپخت : 33620

7 – ساعت 25 : 13470

8 – مشاعره : 9900

نتایج آرای مردمی در بخش بهترین خواننده تیتراژ :

1 – احسان خواجه امیری :

2- سالار عقیلی :

3 – مهدی یغمایی :

4 – میثم ابراهیمی : 247407

5 – علیرضا قربانی : 122953

6 – رضا صادقی : 120739

7 – علی زندوکیلی :39285

8 – رضا یزدانی : 36212

نتایج آرا مردمی بهترین بازیگر زن :

1 – بهنوش بختیاری :

2 – مهراوه شریفی نیا :

3 – مرجانه گلچین :

4 – ریما رامین فر : 185876

5 – الناز حبیبی : 148000

6 -ازیتا حاجیان  : 119867

7 – آزاده صمدی : 106788

8 – مینا ساداتی : 64766

نتایج آرا مردمی بهترین بازیگر مرد سال 94:

1 – کامبیز دیرباز :

2 – محسن تنابنده :

3 – جواد رضویان :

4 -جواد عزتی : 190960

5-مهران مدیری : 148970

6 – مهران غفوریان : 112231

7 – حسن پورشیرازی : 51370

8 – رضا کیانیان : 46700

9 – امیر جعفری : 36120

نتایج آرا مردمی بهترین سریال در سال 94

1 – سریال پایتخت4 :

2 – سریال کیمیا :

3 – در حاشیه 1

– پشت بام تهران : 99433

5 – دردسرهای عظیم 2 :75390

6 -تنهایی لیلا: 38850

7 – میکائیل: 37105

8 – تعبیر وارونه یک رویا : 10940

9 – گاهی به پشت سر نگاه کن : 3013

نتایج آرا مردمی برای بهترین ورزشکار

ورزشکار زن :

1 – نعمتی :

2 – خادم الشریعه : 66597

3 – خدمتی : 60217

4 – علیزاده : 40056

5 – احمدی : 35617

6 – جوانمردی : 31350

7 – عباسعلی : 22157

ورزشکار مرد

سعید معروف :

تیم ملی فوتسال : 110272

3 – عاشور زاده : 66818

4 -رحمان : 64294

5 – رستمی : 32397

6 – رضایی : 19852

به گزارش جهان به نقل از تسنیم، با پایان تعطیلات عید فرصتی برای ارزیابی کارنامه نوروزی تلویزیون فراهم شد که این ارزیابی می‌تواند به سنجش توان مدیریتی-رسانه‌ای تیم جدید و سکانداران جدید تلویزیون نیز بینجامد.

هر سال برنامه‌های سال تحویل شبکه‌های مختلف سیما در رقابتی تنگاتنگ با یکدیگر بر سر جذب مخاطبان خود تلاش‌های فراوانی انجام می‌دهند. که پرداخت هزینه‌های سنگین به میهمانان برای جذب مخاطبان بیشتر در سالهای گذشته گواه این رقابت تنگاتنگ بوده است.

هرچند امسال نمونه‌هایی از این پرداخت‌های هنگفت به برخی میهمانان مشاهده می‌شد ولی باید گفت شبکه‌های مختلف سیما سعی در بیان توانایی‌های خود و براساس نیاز مخاطب خود داشتند.

تلویزیون نوروز را با ویژه برنامه‌های تحویل سال نو آغاز کرد. ویژه‌هایی که رقابت شبکه‌های سیما در جذب مخاطب برای ایام نوروز را به اوج می‌رساند و این رقابت‌ها با جذب مجریان خاص بیش از پیش می‌شود.

شبکه یک سیما که سکان آن را در اختیار محمد احسانی قرار دادند در اولین گام با تغییر در مدیریت گروه اجتماعی و انتخاب فضل‌الله شریعت پناهی سعی کرد ویژه برنامه‌ای جذاب تولید کند. ویژه برنامه‌ای که با انتخاب علی ضیا به عنوان مجری نویدبخش برنامه‌ای متفاوت را داشت اما با دکوری بسیار ضعیف و انتخاب مهمانان تکراری و همچنین ریتمی آرام و خسته کننده انتظارات مخاطبان این شبکه را برآورده نکرد تا جایی که با اعتراض برخی کاربران فضای مجازی نیز مواجه شد.

سید علی ضیاء امسال برای دومین بار اجرای برنامه تحویل سال را برعهده گرفت؛‌ اتفاقی که پس از چند سال اجرای برنامه‌های روتینی چون «گزینه جوان» و «ویتامین3» و محک خوردن او با اجرای تاک شو شبانه «بعضیا» به درستی صورت گرفت. ضیاء برای نخستین بار در شبکه یک به عنوان شبکه ملی و سراسری برنامه‌ای را اجرا می‌کرد و در تلاش بود اجرایی منطبق با ویژگی‌های اجرا در شبکه یک داشته باشد.

اما در کنار او پژمان جمشیدی به منزله چاشنی طنز این برنامه حضور داشت و قرار بود که فضای پرنشاطی به آن ببخشد.

برنامه «اینجا آینده» با اجرای علی ضیاء حوالی هفت ساعت و نیم روانه آنتن شد اما به خاطر آیتم‌های متفاوت این شانس را داشت که مخاطبان بسیاری داشته باشد و بینندگان را تاحدودی خسته نکند. از جمله این آیتم‌ها، خاطره‌گویی چهره‌ها به شیوه استندآپ کمدی بود و پژمان جمشیدی، علیرضا خمسه، علی انصاریان و بهرام عظیمی خاطرات طنز خود را در این برنامه بازگو کردند.

چینش مهمانان این برنامه نیز به دلیل سراسری و ملی بودن شبکه یک، صرفا به بازیگر و خواننده‌ها محدود نشده بود و دعوت از خانواده شهید رضایی‌نژاد، محمدرضا هاشمی فراش مدرسه‌ پیشین و معاون مدرسه فعلی، دکتر قاسم رضیعی پزشک هسته‌ای، امیر غفور بازیکن تیم ملی والیبال، مهران احمدی و دخترش باران، سیدمحمود رضوی تهیه‌کننده، بهروز شعیبی کارگردان، حامد کمیلی و سارا بهرامی از بابزیگران سریال پرطرفدار «پرده‌نشین»، احسان حدادی قهرمان پرتاب دیسک و حمید سوریان نابغه کشتی ایران، اعضای گروه دنگ شو،‌ مهدی فخیم زاده کارگردان و محمد صادقی بازیگر «فوق سری»، سام درخشانی، مهدی پاکدل، حمیدرضا برقعی و مدیر عامل جمعیت طلوع بی نشان ها از جمله مهمانان علی ضیا بودند.

اما می‌توان تبریک سال نو از سوی چهره‌های مختلف ورزشی و هنری، اجرای زنده گروه دنگ شو در فواصل مختلف برنامه، گزارش از منزل شهرام ناظری و گفتگو با حافظ ناظری، دوبله زنده از انیمیشن گرفته تا فیلم «شعله» توسط محمدکمال معتضدی و هومن خیاط، عید دیدنی با شهلا ریاحی بانوی پیشکسوت بازیگری ایران،پخش پشت صحنه فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله» و اجرای زنده موسیقی نحواحی از جمله موسیقی خراسان جنوبی را یکی از آیتم‌های خوب برنامه دانست.

نکته جالب در بخش آخر، این بود که سازهای این هنرمندان نیز در تصویر به چشم می‌خورد. گفتگو با جلال‌الدین کزازی و علی اکبر ولایتی نیز به صورت تولیدی از این برنامه پخش شد.

کامران نجف‌زاده در قاب اجرای «بهار در خانه است»

شبکه دو سیما اما امسال با تغییر و تحول در مدیریت شبکه سعی کرده بود تا برنامه سال تحویل متفاوت «بهار در خانه است» خود را دچار تغییر و تحولی جدی کند. این تغییر و تحول را شاید بتوان از انتخاب مجری تا تغییر فضای استودیویی برنامه و انتخاب میهمانان آن دانست.

در این میان شبکه دو سیما با انتخاب جامعه? هدف خود با عنوان خانواده تلاش می‌کرد تا بسته مناسبی را به آنان ارائه نماید. شاید جسورانه‌ترین بخش این برنامه انتخاب کامران نجف‌زاده به عنوان مجری این برنامه است. شخصیتی که تاکنون به عنوان مجری اخبار و خبرنگار شناخته شده است امروز به عنوان مجری بزرگ‌ترین برنامه سال شبکه دو انتخاب می‌شود. پیشنهادی که شاید در ابتدای امر اتفاقی جذاب و تامل برانگیز برای مخاطب باشد. این اولین تجربه نجف‌زاده بود و شاید او با کمی تمرکز بیشتر و تمرین‌های جدی‌تری در تلویزیون می‌توانست اجرای قابل قبول تری را در کسوت مجری سال تحویل شبکه دو سیما ارائه نماید.

حضور میهمانان مختلف با سلیقه‌های متفاوت شاید برای مخاطبان ایجاد جذابیت می‌کرد. از حضور داریوش اسد‌زاده و جلال مقامی تا فرهاد آییش و مائده طهماسبی تا محسن کیایی و عباس غزالی و داریوش فرضایی (عمو پورنگ) و لیلی رشیدی و امیرحسین صدیق توانسته بود سلیقه? 4 نسل از مخاطبان را پوشش دهد اما چینش دکور برنامه مهمانان را مقداری دچار مشکل می‌کرد و از ویژگی‌های منفی برنامه محسوب می‌شد.

ولی این انتظار می‌رفت تا با طراحی مناسب بخش‌های حضور این میهمانان و مخاطبان آن به نوعی طراحی شود تا هر بخش اختصاصی این مخاطبان شود. به عنوان مثال بهتر بود محمل حضور داریوش فرضیایی و مرضیه برومند و لیلی رشیدی در یک بستر قرار گیرد تا با فاصله‌ای نسبت به یکدیگر.

آیتم‌های مختلف تولید شده در این برنامه شاید در نوع خود بی‌نظیر بود. ساخت آیتم‌های گوناگون برای میهمانان، مستند‌ها با موضوعات مختلف، موسیقی‌های سنتی و پاپ برای سلیقه‌های گوناگون از نقاط قوت این برنامه بود ولی در این میان شاید جای خالی عدم شناخت مجری از آیتم‌های میانی به چشم می‌آمد. شاید اگر مجری کمی نسبت به آنچه قرار بود مشاهده شود آشنایی داشت و می‌دانست قرار است چه بسته‌ای را تبلیغ کند بلاشک می‌توانست مخاطبان بیشتری را برای عموم مردم جذب نماید.

شبکه دو سیما تلاش کرده بود تا در بخش‌های مختلف برنامه و با دعوت از میهمانان گوناگون بتواند خلاقیت و نوآوری خاص خود و متفاوت با سایر شبکه‌ها را داشته باشد و بتواند اجرای خاصی را در برنامه پیاده سازی نماید.

شگفتی احسان علیخانی در ویژه برنامه سال تحویل

شبکه سه سیما با برنامه «بهار نارنج» و با اجرای همیشگی احسان علیخانی سال نو را تحویل کرد و همانطور که پیش بینی می‌شد یک ماه عسل نوروزی به مخاطبان عرضه شد. تا اگر کسی زمان را در نظر نمی‌گرفت می‌توانست به راحتی خود را کنار سفره افطار حس کند! دکور برنامه نوروزی انتخاب شده بود. شاید برنامه موفق سال گذشته شبکه سه که توسط خود احسان علیخانی طراحی و اجرا شد باعث شده بود تا توقع بالا رفته و منتظر شگفتی دیگری در سال 94 از او باشیم که می‌سر نشد! اما در کل این ویژه برنامه توانسته بود خیل قابل توجهی از مخاطبان را با خود همراه کند.

علیخانی در این برنامه در ابتدا با دعوت از چهره‌های خبرساز سال مخاطبان را غافل‌گیر کرد و در ادامه دعوت از شخصیت‌های طنز سینمایی و تلویزیونی فضای شاد و بانشاطی را ایجاد کرده بود. اما شوک علیخانی در انتهای برنامه و کمک به بازگشت پدری بی‌گناه به کانون گرم خانواده بود که همه را غافل‌گیر کرد و باعث شد تا ویژه برنامه سال تحول خود بار دیگر به برنامه‌ای ویژه در مقایسه با شبکه‌های دیگر تبدیل شود.

«فرش بهشت» شبکه پنج زیر پای مادران

شبکه پنج سیما با برنامه «فرش بهشت» سال جدید خود را آغاز کرد. برنامه‌ای که با اجرای ژیلا صادقی مجری ممنوع الکار سالهای گذشته پخش شد و در اقدامی ارزشمند با محوریت مادر و با دعوت از مادران نمونه و مادران افراد موفق ادای احترامی به مقام مادر داشت. فرصتی که در شبکه‌های دیگر کمتر مشاهده شد. اما هرچند شبکه پنج سیما سعی کرده بود برنامه‌ای پر محتوا‌تر از سایر شبکه‌ها تهیه و پخش کند و علیرغم حضور چهره‌های هنری محبوب از قاریان قرآن و ورزشکاران محجبه هم دعوت کرده بود اما در مجموع این شبکه سیما هم شگفتی ساز ویژه برنامه نوروزی تلویزیون نبود.

مبنای محاسبه نوروز یا روز سرآغاز سال در گاهشماری هجری خورشیدی، بر اساس زمان تحویل خورشید به برج حمل یا نقطه اعتدال بهاری است. چنانچه لحظه تحویل سال، قبل از ظهر باشد همانروز نوروز است و در صورتیکه تحویل سال بعد از ظهر واقع شود، فردای آن نوروز است. نوروز در تقویم میلادی با 20، 21 یا 22 مارس مطابقت دارد.

مرز زمانی تحویل سال ظهر است که در تقویم رسمی ایران به اعتباری با توجه به افق نصف النهار پنجاه و دو نیم درجه شرقی بعد از لحظه ظهر (حدود 12 و 7 دقیقه و 8±15 ثانیه) می باشد.^[1]

تاریخچه

محاسبه? سال خورشیدی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471 به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعاً 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان‌ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعاً 365 روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. این ماه‌های خورشیدی نیز در آن زمان، مانند ماه‌های قمری در فصول سال متغیر بود یعنی نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال بهاری قرار نداشت.

زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632 میلادی به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.

در سال 467.ق، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال خورشیدی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، اخترشناس مرو، عوض آن که بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال بهاری، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند.

بنابر این، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال بهاری بود، سال 467 یا 471 بوده‌است.

سال قمری، به عنوان سالشمار پذیرفته شده در آیین‌های دینی در دین اسلام پذیرفته شده و در میان مردم و کتاب‌های تاریخی مرسوم بوده‌است. در کنار آن، سال خورشیدی به دلیل ثبات آن در تعیین فصول، همیشه به عنوان سال مورد استفاده در کشاورزی و خراج و جز آن، اهمیت خود را حفظ کرده و در تقویم‌ها محاسبه و یاد می‌شده‌است. تطبیق این دو روز شمار با یکدیگر در فرهنگ‌های مختلف همیشه مورد بحث واقع شده و راه حلهای مختلفی برای آن عرضه شده‌است. سیری از این تطبیق‌ها در میان تاریخ قمری و خورشیدی را تقی‌زاده مورد بحث قرار داده‌است. (مقالات تقی زاده، ج 10، گاه شماری در ایران قدیم، فصل پنجم، ص 153به بعد).

در سال 1304 خورشیدی (1343 قمری، مطابق 1925 میلادی) در ایران، تقویم خورشیدی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها بجای افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار یا پنج سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، کبیسه نامیدند (در یک دوره? 33 ساله، 8 سال کبیسه وجود دارد، یعنی در هر دوره، یکبار بجای هر چهار سال، بعد از پنج سال کبیسه می‌شود.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال خورشیدی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان نیز سال خورشیدی را به عنوان نقویم رسمی پذیرفته است.

مبنای محاسبه نوروز یا روز سرآغاز سال در گاهشماری هجری خورشیدی، بر اساس زمان تحویل خورشید به برج حمل یا نقطه اعتدال بهاری است. چنانچه لحظه تحویل سال، قبل از ظهر باشد همانروز نوروز است و در صورتیکه تحویل سال بعد از ظهر واقع شود، فردای آن نوروز است. نوروز در تقویم میلادی با 20، 21 یا 22 مارس مطابقت دارد.

مرز زمانی تحویل سال ظهر است که در تقویم رسمی ایران به اعتباری با توجه به افق نصف النهار پنجاه و دو نیم درجه شرقی بعد از لحظه ظهر (حدود 12 و 7 دقیقه و 8±15 ثانیه) می باشد.^[1]

تاریخچه

محاسبه? سال خورشیدی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471 به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعاً 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان‌ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعاً 365 روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. این ماه‌های خورشیدی نیز در آن زمان، مانند ماه‌های قمری در فصول سال متغیر بود یعنی نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال بهاری قرار نداشت.

زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632 میلادی به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.

در سال 467.ق، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال خورشیدی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، اخترشناس مرو، عوض آن که بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال بهاری، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند.

بنابر این، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال بهاری بود، سال 467 یا 471 بوده‌است.

سال قمری، به عنوان سالشمار پذیرفته شده در آیین‌های دینی در دین اسلام پذیرفته شده و در میان مردم و کتاب‌های تاریخی مرسوم بوده‌است. در کنار آن، سال خورشیدی به دلیل ثبات آن در تعیین فصول، همیشه به عنوان سال مورد استفاده در کشاورزی و خراج و جز آن، اهمیت خود را حفظ کرده و در تقویم‌ها محاسبه و یاد می‌شده‌است. تطبیق این دو روز شمار با یکدیگر در فرهنگ‌های مختلف همیشه مورد بحث واقع شده و راه حلهای مختلفی برای آن عرضه شده‌است. سیری از این تطبیق‌ها در میان تاریخ قمری و خورشیدی را تقی‌زاده مورد بحث قرار داده‌است. (مقالات تقی زاده، ج 10، گاه شماری در ایران قدیم، فصل پنجم، ص 153به بعد).

در سال 1304 خورشیدی (1343 قمری، مطابق 1925 میلادی) در ایران، تقویم خورشیدی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها بجای افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار یا پنج سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، کبیسه نامیدند (در یک دوره? 33 ساله، 8 سال کبیسه وجود دارد، یعنی در هر دوره، یکبار بجای هر چهار سال، بعد از پنج سال کبیسه می‌شود.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال خورشیدی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان نیز سال خورشیدی را به عنوان نقویم رسمی پذیرفته است.